สามร้อยเจ็ด

ฉันเคยคิดว่าตัวเองกำลังเข้มแข็งขึ้น

หลังจากน้ำตาที่ไม่เคยเหือดแห้ง คืนที่นอนไม่หลับ และช่วงเวลาแห่งความเงียบงันที่น่าอึดอัดนับครั้งไม่ถ้วน ซึ่งฉันทำได้เพียงขดตัวและแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินเสียงหัวเราะที่ดังมาจากปลายโถงทางเดิน ฉันเชื่อจริงๆ ว่าตัวเองกำลังเริ่มเยียวยาได้แล้ว การทำงานช่วยได้ ทั้งภาพร่าง ผ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ